Even voorstellen
Richard Bonhof is de naam. Geboren te Wilp op 27 juli 1972 en woonachtig in
Wilp. Werkzaam bij Bonhof, Landbouw- en Industrietechniek te Wilp.
Even wat uitleggen...
2002
Tijdens een
revalidatieperiode in 2001 - 2002 op het Loo Erf, een revalidatiecentrum voor
blinden en slechtzienden in Apeldoorn, kwam ik in contact met de slechtziende
Jan Mulder welke deel heeft genomen aan vele wedstrijden met de tandem,
waaronder ook meerdere Paralympics.
Van het één kwam het ander. Van Jan mocht ik een tandem proberen en al gauw was
ik verkocht. In 2002 heb ik vervolgens mijn eigen tandem gekocht.
2003
In het begin van 2003 heb
ik veel gereden met Wijnand van Gortel, één van de voorrijders uit Jan z'n team.
In de wintermaanden van 2003 - 2004 ben ik veel gaan trainen met Ben van den
Berg.
Mijn eerste seizoen, seizoen 2003, heb ik mogen optrekken met het IZA-tandemteam
van Jan Mulder om zo ervaring op te doen met het wielrennen.
2004
Met het seizoen 2004 voor
de deur ben ik op zoek gegaan naar sponsors, daar de kosten ondertussen aardig
oplopen. Mede dankzij mijn huidige sponsors is het uitvoeren van deze sport voor
mij mogelijk maar ook zonder mijn voorrijders en Jan Mulder was het nooit zover
gekomen.
In 2004 was Patrick van Gortel diverse malen mijn piloot tijdens wedstrijden en
trainingen. Patrick heeft in het verleden ook veel gekoerst met Jan Mulder. Met
Ben van den Berg heb ik in dit jaar weer ontzettend veel kunnen trainen, vaak
vergezeld door Wijnand en Jan.
Goede tijden, slechte tijden
Hoogtepunten in 2004 waren toch wel het NK tandem te Eibergen en het NK
tijdrijden te Texel. Met de 1e plaats in Eibergen en 3de plaats op Texel was ik
enorm tevreden. Pech hadden we ook in 2004. Tijdens een training onderuit maar
ook bij de Ronde van België kwamen Patrick en ik hard ten val met team Mulder in
het wiel.
In november 2004 heb ik mijn debuut gemaakt op de wielerbaan te Sloten. Een
fantastische ervaring welke inmiddels een vervolg heeft gekregen.
2005
Patrick van Gortel was in
2005 weer mijn piloot tijdens de diverse wedstrijden in binnen- en buitenland en
met Ben was het weer veel trainen. Wederom enkele keren podium maar ook weer
diverse teleurstellingen. Toch nog te weinig kracht, toch nog te weinig
duurvermogen ofwel: werk aan de winkel.
In 2005 ook deelgenomen aan het EK baan te Alkmaar. Mijn piloot tijdens dit
evenement was Maas van Beek aangezien Patrick uitgevallen was.
2006
Met een vol programma
gaan we aan "seizoen 2006" beginnen. Patrick van Gortel en Joop Verstraten zijn
vaak mijn piloot. Tijdens diverse internationale wedstrijden kunnen we goed mee
komen en rijden enkele malen podium. Voor het eerst hebben Patrick en ik dit
jaar deelgenomen aan een baanwedstrijd in het Engelse Manchester en Newcastle.
Eind juli zien Patrick en ik dat we op de einduitslag van de Europacup
wedstrijden op de 4de plaats staan als 1ste Nederlands team!!! Het zal je maar
gebeuren. Met een WK op komst moet dit toch gunstig zijn zou je zeggen.
Niet dus. De KNWU laat ons alleen de baanwedstrijden rijden.
Alsof dit niet genoeg is wordt ik tijdens het NK baan door de tijdelijke coach
van de KNWU gediskwalificeerd.
Ik zal hier niet vermelden hoe de verhouding tussen mij en de KNWU toen was, in ieder geval weinig goeds.
Gehandicapten en de KNWU zullen nooit bij elkaar passen.
2007
Met gemengde gevoelens
stap ik 2007 in. De KNWU heeft een flinke dreun op mijn motivatie gegeven. Ik
stond op het punt om daarom te stoppen met het tandem wielrennen totdat Jan
Mulder me in contact brengt met het Noord Hollandse Ruiter Dakkapellen
Wielerteam.
Via hen kom ik in contact met Ruiter renner Jeroen Lute uit Zuid-Scharwoude.
Sindsdien gaat alles in vogelvlucht.
Jeroen is een sterke renner en samen vormen we een goed koppel. We kunnen goed
met de top mee komen en werden in juli Nederlands Kampioen op de weg. Het begint
een professioneel tintje te krijgen en langzaam maar zeker begin ik ook de
familie Lute te kennen. Ook zij zijn razend enthousiast en behulpzaam.
In augustus hebben we deel genomen aan het WK in Bordeaux, Frankrijk. Op alle
onderdelen, baan, weg en tijdrit waren we actief.
Op de baan zat het niet helemaal mee. De 1 km liep anders als gepland, de 4 km
ging niet lekker vanuit het startblok maar bij de sprint eindigde we als 8e.
De tijdrit op de weg liep niet en we eindigde als 16e. De wegwedstrijd konden we
goed mee komen totdat we door toedoen van een ander tandem ten val kwamen.
Uiteindelijk eindigde we als 9e.
Door onze 8ste plaats op de baan hadden we de B-status te pakken beweerde
bondscoach Mathijs Honig. Dit bleek achteraf niet te kloppen.
Door alle pech hadden we geen nominatie voor Peking te pakken, een enorme
teleurstelling. We zouden nog een kans krijgen in Columbia tijdens een
wereldbekerwedstrijd in november 2007. Na lang wachten kregen we antwoord: groen
licht voor Columbia!! we mogen erheen.
Echter, op het laatste moment wordt dit weer ingetrokken. We mogen niet naar
Columbia waardoor Peking definitief einde is voor ons.
2008
Wat eind 2007 gebeurde, hoe we zijn behandeld, was erg treurig. Ik heb het weer
even helemaal gehad met de KNWU en besluit het tandemen op een heel laag pitje
te zetten en nog eens goed na te denken over een vervolg.
In december, januari en februari ben ik druk bezig met mijn nieuwe woning. De
tandem raak ik niet aan en ook het NK baan sla ik over. Toch begint het weer te
kriebelen en direct nadat ik verhuisd ben zit ik weer op de tandem. Ondertussen
heeft er zich al weer heel wat afgespeeld met de KNWU, we worden foutief
geïnformeerd wat veel frustratie op wekt terwijl het seizoen nog moet beginnen.
Even leek het erop dat we toch nog in de race waren voor Peking, later blijkt
dit wederom niet zo te zijn.
In mei rijd ik met Jeroen het NK tijdrijden op de weg en we winnen! In de ronde
van België winnen we de proloog en zetten een nieuw baanrecord neer!
Uiteindelijk eindigen we als 4e in het eindklassement.
In Duitsland nemen we deel aan het DK baan, we winnen de 1 km en de 4km. In
Frankrijk kunnen we ook goed meekomen tijdens een wereldbeker wedstrijd en met
veel trainingsuurtjes op de baan, winnen we het NK baan te Apeldoorn.
2009
2009 werd weer een
jaar vol verrassingen. Bondscoach aangepast sporten Mathijs Honig is eindelijk
weg dus dat is al een hele opluchting.
Eelke van der Wal wordt de nieuwe coach dus eens afwachten wat hij allemaal gaat
veranderen. Het kan allemaal zo mooi gebracht worden maar toch is het telkens
eerst zien dan geloven.
Al vrij vroeg in het seizoen reizen we af naar Engeland voor 2
wereldbekerwedstrijden. Met te weinig voorbereiding maar wel met de nodige
baantrainingen de afgelopen winter, nemen we deel aan deze 2 baan evenementen.
In Manchester weten we 2 maal podium te rijden tussen de toppers, dit was super.
Ook in Newport rijden we ons in de kijkers en met een goed gevoel keren we
huiswaarts. Met deze resultaten hebben we ons gelijk geplaatst voor het WK baan.
In Gippingen, Zwitserland, nemen we deel aan een wereldbekerwedstrijd op de weg.
De wegwedstrijd wordt uiteindelijk beslist in de sprint, we komen net iets te
kort en eindigen als 2de. Ook bij de tijdrit moeten we de Polen voor
laten gaan en dus zijn we weer 2de
Vervolgens nemen we nog deel aan diverse tijdritten in Nederland en
trainingsweekenden op Papendal om ons voor te bereiden op het WK weg in Bogogne
Italië.
Tijdens het WK in Italië zetten we een 6de tijd neer op de tijdrit en
bij de wegwedstrijd komen we ten val. Dit was erg jammer want we konden goed mee
komen.
Het WK baan loopt ook anders als gehoopt. De 1 km. worden we 8ste
maar de 4 km. kunnen we niet rijden omdat Jeroen ziek wordt.
Het NK baan zetten we nog wel op onze naam net als het jaar ervoor.
Seizoen 2010 staat weer voor ons en ook coach Eelke van der Wal heeft de
selectiecriteria voor het WK Columbia bekend gemaakt. Dit liegt er niet om. We
zullen nog harder moeten trainen en rijden. De nodige trainingsdagen op Papendal
staan weer op de agenda en ook zullen we weer veel baantrainingen en tijdritten
op de weg pakken.
2010
Het jaar 2010 beloofde een mooi jaar te worden. Met een B-status op zak en de
overwinning op het NK baan in december 2009 heb ik er weer zin in.
Echter het loopt anders.
We rijden bijna geen
wedstrijden en piloot Jeroen Lute heeft weinig tijd. Ik train even mee op
Papendal maar voel me hier niet echt welkom.
Ook door diverse andere zaken wordt mijn hele seizoen niks en plaats ik mij niet
voor het WK weg in Cananda.
Eind 2010 willen Jeroen en ik toch weer hard gaan trainen op de baan, in de hoop
ons te plaatsen voor het WK baan in Italië in 2011.
2011
Ook al voldoen we niet aan de limieten die gelden voor het WK baan, mogen we
toch naar Italië in de hoop er een status te halen.
Dit lukt helaas niet en na het WK besluit Jeroen te stoppen met tandemrijden,
erg jammer.
Ik probeer dit jaar de draad weer op te pakken en train weer mee op Papendal.
Inmiddels heb ik nu al enkele wedstrijden gereden op de weg in Frankrijk, Spanje
en Zwitserland.
In Zwitserland haal ik met Dennis Raadtgever een nominatie binnen waardoor ik de
A-status krijg.
Met Cor van Leeuwen neem ik in september deel aan het WK weg in
Denemarken. Wij mogen alleen op de weg rijden samen met Patrick Bos en Rinne
Oost.
Een 13de plek is niet voldoende om ons te kwalificeren voor Londen.
Eind 2011 zit ik te twijfelen. Het och nog op de baan gokken of niet. Ik probeer
het toch en ga met Yorick Bos me richten op de korte onderdelen, sprint en 1 km.
2012
Ook al hebben Yorick en ik niet voldaan aan de selectie eisen voor het WK baan
in L.A., we mogen toch mee. Na zo’n 4 maanden intensief trainen in Apeldoorn en
Papendal staan we in februari op de baan in het Amerikaanse L.A. in de hoop ons
daar te kwalificeren voor de Paralympics in Londen.
Helaas, het lukt niet. We hebben er alles aan gedaan maar komen te kort.
Na de baan zit het er met Yorick op. Ik ga me weer richten op de weg en ga aan
de slag met Maarten Nijland, ex-prof veldrijder. Ook al is de periode kort, we
proberen het toch en trainen nog diverse malen samen. Mee trainen met de
selectie mag niet dus we trekken maar weer ons eigen plan.
Met Patrick van Gortel rijd ik nog in Spanje en Frankrijk (Maarten was
verhinderd), met Maarten de Ronde van België en een wereldbeker in Italië.
Helaas komt er niet uit wat er in zit. Maarten is een goede piloot en toffe
gozer maar de periode samen is te kort. We kwalificeren ons niet en besluiten
het hierbij te laten. Ik rijd de wereldbeker in Spanje niet en stop even met
koersen. Wel blijf ik door fietsen en eind 2012 train ik weer op de baan in
Apeldoorn
Mijn doel, de Paralympische Spelen heb ik niet gehaald. Hoe nu verder is even
kijken. Fietsen blijf ik maar ook andere zaken krijgen nu meer de aandacht. Even
wat tandems opruimen en door blijven fietsen.
Met vriendelijke groet,
Richard Bonhof